နယ္ေျမသစ္တစ္ခုသုိ႔
ပ်ံသန္းခြင္႔ရရွိတဲ႔
ေန႔ရက္တစ္ခုဆီတုန္းကေတာ႔
မုိးလုံးျပည္႔စိတ္ကူးေတြနဲ႔
ငါ႔မွာ...ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္လုိက္ရတာ.....။
တိတ္ဆိတ္တည္ျငိမ္တဲ႔ အိပ္ခန္းေဆာင္ေတြမွာ
ပင္ပန္းမႈေတြမရွိဘူး လုိ႔
ငါ...ထင္ခဲ႔တယ္.....။
ခံ႔ညားခုိင္က်ည္တဲ႔ အထပ္ျမင္႔အိမ္အတုမွာ
အတိတ္ေတြေမ႔ထားႏုိင္မယ္ လုိ႔
ငါ...ထင္ခဲ႔တယ္.....။
ေသသပ္သစ္လြင္တဲ႔ ေခတ္မီၿမဳိ႔အသစ္တစ္ခုမွာ
အၿပဳံးတုေတြမပြင္႔ဘူး လုိ႔
ငါ...ထင္ခဲ႔တယ္......။
ငါဟာ...အေကာင္းျမင္စိတ္ေတြခ်ည္းေရြးခ်ယ္၀တ္ဆင္လုိ႔
ကမာၻသစ္တစ္ခုဆီခ်ီတက္ခဲ႔......။
ဆုိက္ေရာက္ခဲ႔ပါၿပီ......
ငါ...ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တဲ႔ကမာၻ
ငါ...ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တဲ႔ၿမဳိ႔
ေျခစုံရပ္မိတာနဲ႔
ေျမျပင္ကသိမ္႔ကနဲတုန္
ငါ...ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမိတယ္......။
ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ႔ အျမင္သစ္ေတြၾကား
ငါ႔မွာ အားငယ္လုိက္ရတာ.....
ငါ႔ေဘးနားမ်က္၀န္းေသေတြနဲ႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြ
လူေတြလား ဒါမွမဟုတ္
စက္႐ုပ္ေတြလား ေ၀ခြဲလုိ႔မရ....
ေသခ်ာတာေတြကေတာ႔
ေဟာဒီၿမဳိ႔မွာ...
မိဘေမတၱာဆုိတာ မရွိဘူး
ေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ခ်စ္ျခင္းရန႔ံဆုိတာ မရွိဘူး
ပြင္႔လင္းေဖာ္ေရြတဲ႔သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ မရွိဘူး
ငါနဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ဘာတစ္ခုမွမရွိေတာ႔တဲ႔
ငါ႔ရဲ႔ျပင္ပ.....။
အထီးက်န္ဆန္ျခင္းက ႀကဳိဆုိတယ္
ထိတ္လန္႔စုိးရြ႔ံျခင္းက ႀကဳိဆုိတယ္
ဘာသာစကားအခက္အခဲက ႀကဳိဆုိတယ္။
ငါ႔အတြက္...
Globalization ဆုိတဲ႔ ေဆးတစ္ခြက္ကလဲ
ဆႏၵနဲ႔အာသီသေတြကုိ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည္႔
မျဖည္႔ႏုိင္ေတာ႔.......။
ေသြးသားအျပည့္ အိမ္လြမ္းစိတ္
အေတြးစိတ္ကူးအျပည့္ အိမ္လြမ္းစိတ္
၂၄နာရီအျပည့္ အိမ္လြမ္းစိတ္
ျမန္မာ႔အနံ႔အသက္ေတြကုိ ဆာေလာင္သမွ်
ငါ...ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ႔ဘူး။
အ့ဲဒီအိမ္လြမ္းစိတ္ေတြေပါ႔ ......... ။
No comments:
Post a Comment