ဒီပံုေလးကိုျမင္ျပီးေတာ့စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာနဲ ့ဒီကဗ်ာကိုေရးျဖစ္မိသြားတယ္.
သားဆိုးသမီးဆိုးမ်ားအားလံုးအေမ့ဘဝ
အေမ့.ေမတၱာကို ျမင္ႏိူင္ သိႏိူင္ ၾကားႏိူင္ နားလည္ႏိူင္ၾကပါေစ.
တကယ္ေတာ့
ဒါဟာ တဆင့္စကားနဲ ့ၾကားခဲ ့ရတဲ ့ေျခသံပါ
အမွာင္စင္စစ္ ခပ္ပစ္ပစ္ညေတြထဲမွာ
အမွန္ကိုရွာေနသူမ်ား မွားေနျပန္သတဲ ့...
ကြ်န္ေတာ့္ဘဝတစ္စိတ္ကို
ေရတစ္ပိႆေလာက္ေရာပစ္လိုက္ျခင္တယ္...
(ဘဝေတြ..က...ျပင္းလြန္းလို႔ပါ)
ဘယ္သူေတြသိလိုက္သလဲ
ရွိစုမဲ့စုဆႏၵေလးေတြ
ေဟာဒီလမ္းမေတြထက္
အၾကိမ္ၾကိမ္က်ေပ်ာက္ကြဲရွခဲ့ဖူးတာကိုေပါ ့
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို
ပရ...ေရာဂါေပါင္းစံုနဲ ့ ေလတစ္ျခမ္းျဖတ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး
တစ္ခါတုန္းကအႏိူင္းမဲ ့ခဲ ့တဲ ့
ဦးယာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္
အဲ႔ဒီ တံတားေလးေပၚမွာ
ကမၻာတစ္ျခမ္းက သူ႔အတြက္ထာဝရေမွာင္ခဲ႔ရျပန္တယ္...
ဒါဟာ ကံတရားမဟုတ္ဘူး
ဒါဟာ ေလာကဓံမဟုတ္ဘူး
အသိရွိေနေပ့မယ့္ ေၾကးစည္သံမၾကားႏိုင္တဲ႔ဘဝ
အေရတြန္႔ေနတာေတာင္ ထမင္းတစ္လုတ္ကခက္ခဲ လြန္းလွတယ္
တခ်ိဳ ႔တခ်ိဳ ႔ေသာအေမေတြအတြက္
ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ဒီလိုဘဝဆိုးမ်ိဳးေတြကို
တခ်ိဳ ႔တခ်ိဳ ႔အေမကို ေမ့ေလွ်ာ့ေနၾကေသာ
သားဆိုးသမီးဆိုးေတြသိဖို ့ေကာင္းတယ္....
No comments:
Post a Comment