က်မ ခံစားခ်က္ေတြ....

ကၽမ...တေရးႏုိုးအိပ္မက္ေၾကာင့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္သီမိတယ္...
( 15.8.2010 , 3:00 am )

ေကာင္းကင္လြင္ျပင္မွာ

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြျဖန္႔က်က္
ေၾကကြဲမႈအိပ္မက္ေတြ ခက္နက္နက္တူးရင္း
အလြမ္းမ်ားနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ႔တယ္...။

ဒဏ္ရာေတြျပန္႔ၾကဲ ေနတဲ႔ ငါ႔ရဲ႕
အေတြးယာခင္းထဲမွာေတာင္
သံေယာဇဥ္ကို ရိပ္သိမ္း
တမ္းတမႈေတြ ထိမ္းရင္းနဲ႔
အျဖဴေရာင္ပန္းေတြအျဖစ္ပဲ
ဖန္တီးျဖစ္ခဲ႔တယ္ ....။

ပိုင္ဆိုင္လိုမႈ ဗလာ
ရယူလိုမႈ ကင္းစြာနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ ပန္းခင္းေလးထဲမွာ
လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ပြင္႔ဖူး
နာက်င္စြာ တစ္ပြင္႔စီခူးရင္း
ေၾကကြဲျခင္း လက္အစုံနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ေပးအပ္ခဲ႔မယ္....။

လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ...
တိတ္ဆိတ္စြာ...
ေၾကကြဲစြာ ...
ျမတ္ႏိုးစြာ ... နဲ႔
သိမ္းထားေပးပါ ......
................................................................................................................................................................................................................................................................
အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ႀကံဳေတြ႕တုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ျပန္သံုးသပ္မိတယ္ .........

လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားစြာနဲ႔ငါ
တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ႔ငါ
ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ ျဖစ္လာတာေတြ
အျမဲ လြဲတတ္တဲ႔ငါ
ရည္မွန္းခ်က္ေတြမ်ားစြာအတြက္
အဆံုးမသတ္တတ္ေေသးတဲ႔ငါ
ေတြေ၀မႈေတြ မ်ားစြာနဲ႔
မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးတဲ႔ငါ
စိတ္ဓါတ္ေတြ ပံုပံုက် ျပန္ထဖို႔
ခက္ခဲလွတဲ႔အခါ က်မွ....
လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ားစြာနဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ျပန္သံုးသပ္ၾကည္႔မိတယ္....

ငါဟာ မွန္ကန္ေျဖာင္႔မတ္ဖို႔၊
သစၥာရိွဖို႔ လိုအပ္တယ္
ငါ့ကိုယံုၾကည္ၾကသူမ်ား
ငါ့ကိုအားကိုးေနသူမ်ားအတြက္။

ငါဟာ ရိုးသားေျဖာင္႔မွန္ဖို႔ လိုတယ္
ငါ့ကို တန္ဖိုးထားသူမ်ား
ငါ့ကိုေလးစားၾကသူမ်ားအတြက္။

ငါဟာ ၾကံ့ခိုင္ဖို႕ လဲလိုတယ္
ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔
ငါ့ရဲ႕ မဆံုးႏိုင္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအတြက္။

ငါဟာ ရဲရင့္ဖို႕လိုအပ္တယ္
စြန္႕စား စရာေတြ အမ်ားအျပားနဲ႕
ေလာကဒဏ္အလွည့္အေျပာင္းေတြအတြက္။

ငါဟာ ရန္သူ မိတ္ေဆြမခြဲပဲ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံဖို႕လိုတယ္
ငါ႔ရဲ႕ ရင့္က်က္မႈေတြနဲ႕
သည္းခံႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ေတြအတြက္။

ငါဟာ ေပးဆပ္ႏိုင္ဖို႔ေတာ႔လိုတယ္
ရယူလိုမႈကင္းစြာနဲ႔
စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္မႈေတြအတြက္။

ငါ႔ကိုယ္ငါ ႏွိမ့္ခ်ဖို႔လည္းလိုတယ္
အတၱနဲ႔ မာန္မာနေတြ
ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႕အတြက္။

ငါဟာ မွန္ကန္ေျဖာင္႔မတ္လာတဲ႔တစ္ေန႔
ငါရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြ ၾကံ့ခိုင္လာတဲ႔တစ္ေန႔
ငါ ရင္႔က်က္တည္ျငိမ္လာတဲ႔တစ္ေန႔
ငါ႔ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ရဲရင့္ျပတ္သားလာတဲ႔တစ္ေန႔
ငါ လူအားလံုးကို တန္းတူျမင္ႏိုင္တဲ႔တစ္ေန႕
ငါ႔ရဲ႕ေပးဆပ္ျခင္းေတြ က်ယ္ျပန္႔လာတဲ႔တစ္ေန႔
ငါ႔ရဲ႕ မာန္မာန အတၱေတြ ကင္းစင္သြားတဲ႔တစ္ေန႔
ငါ့ကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကလိမ့္မယ္

အဲဒီအခါ ငါ ေက်နပ္ ႀကည္ႏူးမယ္ ...
ငါ ေပ်ာ္ရႊင္ ၀မ္းေျမာက္မယ္...
အဲဒီအခါ ငါ ပူးေပါင္းညီညြတ္မႈေတြနဲ႔
ေလာကၾကီးကို အလွဆင္မယ္...
တိုေတာင္းတဲ့ ငါ့ ဘ၀ခရီးတစ္ခုမွာ
အဓိပၸါယ္ရိွစြာ ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ေပါ့....
.....................................................................................................................................................................................................................................................................


စိတ္ရိွတိုင္းသာ ေၾကြလိုက္ရရင္ ...
ဒီအပင္ ........................
ဒီေလာက္ လြမ္းစရာမေကာင္းႏိုင္ဘူး ။
စိတ္ရိွတိုင္းသာ ေ၀လိုက္ရရင္...
ပိေတာက္ပန္းေတြ .....................
ဒီေလာက္ လြမ္းစရာမေကာင္းႏိုင္ဘူး။


ခုေတာ႔ ..........................
အလြမ္းစိတ္နဲ႔ တစ္ပင္လံုးေ၀
ပင္လံုးညြတ္ေနေပမယ္႔ .........
လြမ္းတယ္” ဆိုတဲ႔စကားတစ္ခြန္းေတာင္
သံုးခြင္႔မရိွေတာ႔သူပါ.....



တစ္ကယ္တမ္း ........
တမ္းတျခင္းဆိုတာက ......
အေနေ၀းမွပြင္႔တဲ႔ပန္း ....။
အခ်စ္...ဆိုတာက.........
ကမ္းမျမင္မွ လွတဲ႔ပင္လယ္...။
အလြမ္းဆိုတာကေတာ႔ ...
ကိုယ္တို႔အတြက္ ......
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္
ဆိုတာမ်ဳိးပါပဲကြယ္.......။


“ထင္သေလာက္....
မရင္႔က်က္ေသးေပမယ္႔ ...
ေ၀းသေလာက္ ...........
အလြမ္းရင္႔တဲ႔ ရာသီမွာ...
မင္းနဲ႔ငါ လည္း
နံရံထူထူသာ ျခားေစေတာ႔ .....။


မွတ္ခ်က္ ။ ။ အလြမ္း ႏွင္႔ က်မ ... ယေန႔မွစ၍ နံရံျခားလိုက္ပါသည္ :)
.........................................................................................................................................................................................................................................................................


ဘ၀တစ္ေကြ႔ေလးမွာ တစ္ခဏတာေလး ဆံုဆည္းၾကတုန္း တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ နားလည္ခြင္႔လႊတ္ၾကရင္ ... တစ္ေယာက္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ေယာက္က နားလည္မႈရိွခဲ႔ၾကရင္ အမုန္းဆိုတာေတြလည္း ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး......။
အဲဒီ႔အတြက္ က်မတို႔အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေမတၱာတရားေလးေတာ႔ အျမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းဖို႔ လိုအပ္လာပါတယ္ ...။
စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အျငိဳး အမ်က္ အမုန္း အာဃာတ ေဒါသ အစရိွတဲ႔ အရာခပ္သိမ္းမွန္သမွ် ေမတၱာတရားသည္သာ အမွန္သို႔ ပိုေဆာင္ေပးႏိုင္ပါတယ္ ....။
ေမတၱာတရားထားျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင္႔ -
ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ရျခင္း ၊ ခ်မ္းသာစြာႏိုးရျခင္း ၊ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမွကင္းေ၀းျခင္း ၊ လူတစ္ကာခ်စ္ခင္ေလးျမတ္ျခင္း ၊ နတ္တို႔၏ ခ်စ္ခင္ေစာင္႔ေရွာက္ခံရျခင္း ၊ ေဘးအႏၳရာယ္ လက္နက္ေဘးတို႔မွ ကင္းေ၀းရျခင္း ၊ စိတ္လွ်င္ျမန္စြာ သမာဓိ ရလြယ္ျခင္း ၊ ရုပ္အဆင္း ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းျခင္း ၊ မေတြမေ၀ ေကာင္းမြန္စြာ ေသရျခင္း ၊ အျမင္႔ျမတ္ဆံုးအရဟတၱဖိုလ္ကို မရေသးလွ်င္ ေသျပီးေနာက္ ျဗဟၼာ႔ဗံုသို႔ လားရျခင္း - ဆိုတဲ႔ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေတြ ကိလည္းု ခ်က္ျခင္း ရရိွေစႏိုင္ပါတယ္ .....။
ေမတၱာတရားဆိုတဲ႔ အရာအားလံုးကို တိုးပြားေအာင္စြမ္းေဆာင္ေပးေသာ အေျမွာက္လကၡဏာတစ္ခုကို က်မ တို႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကျပီဆိုရင္ေတာ႔ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အျပန္အလွန္ယံုၾကည္နားလည္မႈ နိယာမေတြေၾကာင္႔ က်မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ နဲ႔ ကမၻာေလာကၾကီးကလည္း သာယာလွပ လာပါလိမ္႔မယ္ ......။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ က်မ နဲ႔ က်မ ရဲ႕ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး မိမိကို လူေတြဘာ႔ေၾကာင္႔ မုန္းၾကသလဲဆိုတာကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔ မိမိတို႔ ျပဳျပင္ေစာင္႔ထိန္းအပ္သည္မ်ားကို မွန္ကန္စြာဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပါေစ...
အျမန္ဆံုးလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလည္း ႏိုင္ၾကပါေစ .... ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ႔အတြက္ အမုန္းမ်ားလည္း ျငိမ္းသတ္သြားၾကပါေစ.......လို႔ အားလံုးအတြက္ ရင္ထဲက ဆႏၵျပဳလိုက္မိ ပါေတာ့ တယ္................................
( က်မ လူေတြနဲ႔ အဆင္မေျပတိုင္း ၊ လူတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ သေဘာထားကြဲလြဲတိုင္း ၊ က်မ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ နဲ႔ ျဖစ္လာတာေတြ လြဲေခ်ာ္သြားတိုင္း မိမိကိုယ္မိမိ ခုလို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည္႔မိပါတယ္ ..)
.................................................................................................................................................................................................................................................................


( က်မအားငယ္မိျပန္တယ္ ....)



ခ်စ္သူေရ .........



အစစ္မွန္ဆံုး ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ....
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
အေလးနက္ဆံုး ခ်စ္ခဲ႔ၾကဖူးေပမယ္႔
သစၥာတရားကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖိုးသာ
ဘ၀မွာ အေရးအၾကီးဆံုးပဲေလ....။


တို႔ႏွစ္ေယာက္ မၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔
ေလာကနိယာမေအာက္မွာ ...
လူ႔ဘ၀ရဲ႕၀ွက္ဖဲခ်ပ္ေတြက မ်ားလြန္းခဲ႔ျပန္ေတာ့
လွမ္းခ်က္ေတြ ေနာက္ကိုဆုတ္ဖို႔အတြက္
အရာအားလံုးကို အတိတ္မွာပဲျမွဳပ္ႏွံျပစ္ၾကပါစို႔ေနာ္ ...။




မရယ္ခ်င္ပဲ ရယ္ ... မငိုခ်င္ပဲလဲ ငိုခဲ႔ၾကရတဲ႔
ေဟာဒီ႔ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ....
အားလံုးအတြက္ ေကာင္းျခင္းနဲ႔
ႏွလံုးသားကို ခ်နင္းခဲ႔တဲ႔ လမ္းမွာ
ျပဳခဲ႔ဘူးသမွ် သစၥာဆူး
က်မ တစ္ေယာက္ထဲကိုသာ စူးပါေစ......
ေအးခ်မ္းသာယာတဲ႔လမ္းမွာ
မင္းစိတ္သက္သာစြာေလွ်ာက္လွမ္းရစ္ပါ...။


ႏွလံုးသားဒဏ္ရာဆိုတာေတြကို
အလြမ္းကဗ်ာေတြနဲ႔အတူ ေမွ်ာခ်ရင္း
မင္းမပါတဲ႔ လမ္းမွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ
ေလွ်ာက္လွမ္းခြင္႔ျပဳပါ.....


ခ်စ္သူေရ .............
မင္းဘ၀ အစစ တင္႔တယ္
ဟိုး ......... အေ၀းေကာင္းကင္ယံက
လင္းလက္ေနတဲ႔ ၾကယ္ေလးကို
ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစြာ မွန္းဆ
က်မ ရင္ထဲကပဲ .... တမ္းတမ္းတတေလး လြမ္းေနပါရေစ....။
...........................................................................................................................................................................................................................................................................



( 14.8.2010 , 5:00 pm )

(ဖုန္းျမည္သံ).....

က်မ : ဟလုိ...ခ်စ္ဆံုး
ခ်စ္ဆံုး : ေရႊခ်မ္း ဘာေတြလုပ္ေနလဲ
က်မ : အင္း မေန႔ကဖုန္းလဲမဆက္၀ူးေနာ္...ဘာလုိ႔လဲ မအားလုိ႔လား အလုပ္ရႈပ္ေနလုိ႔လား ေမ့ေနလုိ႔လား သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြရသြားလုိ႔ေမ့သြားတာမို႔လားး :(
ခ်စ္ဆံုး : အံုးမေလးေလး...မ်ားလိုက္တဲ့ေမးခြန္းေတြ..ဂ်ီးေတာ္ေလးရယ္..မဟုတ္ပါဘူးဟာ..ငါ ဖ်ားေနလုိ႔ဟ အသံေတြလဲ၀င္ေနတယ္ အိပ္ယာထဲမွာပဲေကြးေနလို႔..
က်မ : အာာာာာ ဟုတ္လားးး ဘာျဖစ္တာလဲဟ နင္ရလဲ ဂရုစုိက္ပါဆုိေနမွ ဘာေတြေလွ်ာက္စားေသးလဲ အဲကြန္းပိတ္မအိပ္၀ူးလား ေရခ်ိဳးမွားတာလားးးးး
ခ်စ္ဆံုး : အင္း အေအးမိတာနဲ႔တူပါတယ္ဟာာ ဘာမွစိတ္ပူမေနနဲ႔ အခုသက္သာသြားလို႔နင့္ဆီဆက္တာေပါ့ဟ..ငါလဲဆက္ခ်င္တာ မထႏုိင္လုိ႔ စိတ္ထဲေတာထင္ေနသားး
ခ်စ္ဆံုးေလးငါ့ဖုန္းေမွ်ာ္ေနေလာက္ပီလို႔ေလ...ဟဲ့ ငါ့ဖုန္းကုိေမွ်ာ္ေနတာေရာဟုတ္ရဲ႕လားးးးဒီမွာေတာ့ ေမွ်ာ္ေနမယ္ထင္လို႔ဆက္ရတာေနာ္......
က်မ : (ရယ္သံ) ဟုတ္ပါတယ္ဟာ ငါ့မွာ နင္မေန႔ကဖုန္းမဆက္လို႔ ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔လဲဆိုပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေလွ်ာက္ေတြးေနရတာနဲ႔ပဲ စိတ္ေမာေနရတယ္...ခုေရာဘာေတြစားလဲ မာတာေတြေလွ်ာက္စားနဲ႔ေနာ္
ခ်စ္ဆံုး : မစားပါဘူးဟ ၾကာဇံျပဳတ္ေသာက္တယ္..နင္ေရာ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ အသံေလးကတစ္မ်ိဳးပဲ ဘာျဖစ္ေနေသးလဲ ......
က်မ : ( ဟင္းး ) ပရယ္ နင့္ကုိေျပာခ်င္တာ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိ၀ူးဟ ငါကုိယ္တုိင္လဲဘာကုိဘယ္လုိျဖစ္လို႔ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိတာာ ၊
ခ်စ္ဆံုး : အယ္..နင္ေျပာေနတာကို နားမလည္ဘူး၊ နင္ ေနေကာင္းတာေရာေသခ်ာရဲ႕လား ငါထင္ပါတယ္ လူကေနေကာင္းပီး စိတ္ကဖ်ားေနတာမို႔လားးး
က်မ : အံမယ္ မယ္မင္းႀကီးမေတာင္ စကားေတြက ကဗ်ာသံေပါက္ေနပါလားး
ခ်စ္ဆံုး : (ရယ္သံ) ဟုတ္မွာ မိေရႊခ်မ္းေလးနဲ႔ေပါင္းေတာ့လဲ ဓာတ္ကူးကုန္တာေပါ့ေလ..ဟဲဟဲ..
က်မ : ျဖစ္ႏိုင္တယ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္...
ခ်စ္ဆံုး : ဒါနဲ႔ကဗ်ာအသစ္ေတြေရာစပ္ေသးလား
က်မ : အင္း စပ္ျဖစ္တယ္ ဒီလုိပဲဟာာ ခံစားခ်က္ျပင္းလာတဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလ ညတစ္ေခါင္ထေရးျဖစ္ေနတာာ တစ္ခါတစ္ေလ၀တၳဳတိုေလးေရးျဖစ္တယ္ နင္ျပန္လာရင္ဖတ္ေလ ငါလက္ေရး
နဲ႔ပဲေရးရေသးတာဟ.
ခ်စ္ဆံုး : ဖတ္မယ္ အခုေတာင္ဖတ္ခ်င္တယ္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ခံစားခ်က္ေတာ္ေတာ္ႏုတယ္ ဒါေၾကာင့္လဲကဗ်ာေတြထြက္တာေနမွာသိလားး ဒါပင္မယ့္ဟာာ ေနရာတိုင္းခံစားခ်က္ႏုလုိ႔မျဖစ္ဘူးေရႊခ်မ္းရယ္
ေျပာခ်င္တာေတြကအမ်ားႀကီးပဲဟ ဒါပင္မယ့္ ေနာက္ေန႔မွဆက္ေျပာၾကမယ္ေလ ေျပာေနရင္ ငါတို႔ညေရာက္သြားလိမ့္မယ္နဲ႔တူတယ္...
က်မ : အင္း ဟုတ္တယ္...ငါလဲေျပာခ်င္တာေတြေတာင္ပံုရာပံုဆင့္လုိ႔...မနက္ဖန္ဘယ္ခ်ိန္ဆက္မွာလဲ ဆက္မွာမို႔လားးးး
ခ်စ္ဆံုး : ဆက္မွာေပါ့ဟ ဒီအသံေလးနဲ႔ပဲအလြမ္းေျဖေနရတာာေလ...ငါသာေယာက်္ားေလးျဖစ္လို႔ကေတာ့ ေရႊခ်မ္းကိုဒီတုိင္းမထားဘူးမွတ္
က်မ : ဗုေဒၶါ...ေပါက္တတ္တတ္ကရေတြ..နင္ကဘာလုပ္မို႔လဲ...
ခ်စ္ဆံုး : ( အားပါတရရယ္လွ်က္) ေရႊခ်မ္းရယ္ နင့္ကုိငါတခါယူပီး အပါေခၚသြားမွာေလ ...
က်မ : (အားပါးတရရယ္သံ) ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ေပါက္တတ္တတ္ကရေတြေျပာတတ္ေနပါေရာလားးး အေပါင္းသင္းလဲမွားမယ္ေနာ္ ၾကည့္ေပါင္းအံုးးး ဟင္းးး
ခ်စ္ဆံုး : အံုးမေလး ဂ်ီးေတာ္ရယ္ ေနာက္တာပါ စတာပါေနာ္ ဟြန္႔ ငါ့မ်ား လူႀကီးသူမကလာဆံုးမေနတယ္ၾကည့္စမ္းးးးးးျပန္လာမွေတြ႕မယ္ ... ခ်စ္ဆံုး ဒါပဲဟာေနာ္...ေနာက္ေန႔ဆက္ရန္ေပါ့....
က်မ : ဟုတ္ .....ဘုိင့္ဘုိင့္ .. ဒါပဲေနာ္ ..
ခ်စ္ဆံုး: ေရႊခ်မ္းေလး ဖုန္းအရင္ခ်ေလ...ပီးမွ ပ ခ်မယ္ေလ ေနာ္.....
က်မ : ဟုတ္....... ( ဖုန္းပိတ္ )

( ဟူးးးးးးးးးးးး လြမ္းတယ္ ပ ရယ္ ....... ) :(


( 14.8.2010 , 8:00 pm )

(ဖုန္းျမည္သံ)....

က်မ : ဟလို...ဘယ္သူလဲ..

တစိမ္း : ညီမေလး အကိုပါ

က်မ : ဟင္..ဖုန္းနံပါတ္ဘယ္လုိသိလဲ ( အံ့အားသင့္စြာျဖင့္)

တစိမ္း : မေလးဆီကရတာ ၊ အကို အတင္းေတာင္းလုိ႔ေပးတာပါ ၊ ညီမေလးဖုန္းနံပါတ္ရတာၾကာပီ ညီမေလးဆီဆက္ရင္ စိတ္ရႈပ္သြားမွာစိုးလုိ႔

က်မ : ဒါဆို ဘာလို႔ခုဆက္ေသးလဲ ၊

တစိမ္း : ေအာ္ ...ညီမေလးအသံကိုၾကားခ်င္မိတာရယ္ ေနာက္ပီး အကုိ႔အေမက အန္တီကုိသတိရလို႔ စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုလို႔ပါ

က်မ : ခု အန္တီရွိလား မားမားေတာ့ရွိေနတယ္ ဖုန္းေပးလို္က္မယ္ေလ ေျပာမလား

တစိမ္း : အင္း ေျပာမယ္ေလ ..

က်မ : ဒါဆုိခဏကိုင္ထားေလ..

တစိမ္း : ခဏေလးခဏေလး ညီမေလး တစ္ရက္ေလာက္အခ်ိန္ေပးႏိုင္မလား တစ္ရက္ထဲပါ စကားနဲနဲေျပာခ်င္လုိ႔ပါ

က်မ : ခ်မ္းခ်မ္းမွာ ကုိယ့္အခ်ိန္နဲ႔ကိုယ္ေတာင္မေလာက္၀ူးးးးေအာ္ ဒါနဲ႔ မေလးကိုေျပာလိုက္ပါအံုး ခ်မ္းခ်မ္းဆီဖုန္းဆက္ပါလို႔ ေျပာစရာေလးရွိေနလုိ႔...
.........................................................................................................................................................................................................

ခံစားခ်က္ေတြကိုဖြင့္ခ်ျမ်ဳပ္ႏံွဖုိ႔ ေနရာေလးတစ္ခု လိုခ်င္မိတယ္... အဲဒီေနရာေလးမွာ...က်မရဲ႕တစ္ေန႔တာအျဖစ္အပ်က္ေတြအေၾကာင္း၊ သိပ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း ၊ ရင္တြင္းျဖစ္ကဗ်ာေလးေတြ၊ စပ္မိစပ္ရာ၀တၳဳတိုေလးေတြနဲ႔ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူအေပၚထားရွိခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕တဖက္သက္ ဆန္ဆန္ခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ .... လူမသိသူမသိ ကေလာင္နာမည္ေလး ( ဧပရယ္ကူးလ္) နဲ႔ ေရးခ်င္ေနမိတယ္.......


က်မရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း


က်မက ေအးခ်မ္းတဲ့မိဘရင္ခြင္မွာ အရြယ္ေရာက္ခဲ့သူေပါ့....အလိုရွိတုိင္းျပည့္စံုတယ္ဆိုေပမယ့္ က်မတို႔မိသားစုေလးက ခ်မ္းသာတယ္ေတာ့မဟုတ္ ဘူးေပါ့.....ဒီလိုေနႏိုင္တာကုိပဲ က်မ ကံကိုေက်းဇူးတင္မိပါတယ္.....တခါတေလ စိတ္ပ်က္အားငယ္မိခဲ့တာေတြလဲရွိတာေပါ့....

အဲဒီအခါမွာ က်မ မားမားေျပာဖူးတာက.........

“ လူဆုိတာ ကိုယ့္ထက္ျမင့္တာကုိမၾကည့္ရဘူး....ကုိယ့္ထက္နိမ့္သူကုိၾကည့္မွ ကုိယ့္ရဲ႕အေျခအေနကုိေရာင့္ရဲႏိုင္မွာတဲ့.....
ဒါပင္မယ့္ ရွင္သန္ေနသေရြ႕ေတာ့ ကုိယ့္အရည့္အေသြးတတ္လာေအာင္ အၿမဲႀကိဳးစားေနရမယ္တဲ့........ ”

က်မ မားမားက က်မ ကိုထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေစခ်င္တယ္...
စာေမးပြဲတုိင္းလဲ က်မ မအိပ္သေရြ႕ သူထုိင္ေစာင့္တာေလ...
က်မ အိပ္မငိုက္ရေအာင္ မုန္႔မ်ိဳးစံုလဲလုပ္ေကၽြးတယ္.....
က်မ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့ထိပဲ ဆုိပါေတာ့.....

က်မ ပါးပါး ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးသမားဆိုေတာ့ အခ်ိန္တန္ပိုက္ဆံရွာ... သားသမီးေက်ာင္းသြား/ျပန္ လုိက္ပုိ႔...
သားသမီးရဲ႕ ေက်ာင္းစာနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ဘာမွေမးျမန္းျခင္းမရွိလုိ႔...တစ္ခါတစ္ခါ မားမား နဲ႔စကားမ်ားရေသးတယ္...

စာသင္တာႏွစ္သက္တဲ့ က်မ လက္ရွိအလုပ္မ၀င္ခင္က အိမ္မွာပဲ အနီးနားက ကေလးေတြကို အဂၤလိပ္စာသင္ေပးတယ္ေလ...
က်မသင္တာကုိ က်မ ကေလးေတြ .....အဲ ( ညီမေလး ေမာင္ေလးေတြေပါ့ေနာ္..... :) ) သိသြား တတ္သြား နားလည္သြားတာေတြကိုသိေတာ့
အရမ္းေပ်ာ္မိတယ္....
က်မ ၾကြားတာဟုတ္၀ူးေနာ္.....က်မ ေမာင္ေလး (10) တန္းတုန္းကေတာင္ က်မပဲ အဂၤလိပ္စာကိုတာ၀န္ယူၿပီးသင္ေပးခဲ့တာေလ...
ဟဲ...ဟဲ.... သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထက္စာရင္ သူက အဂၤလိပ္စာမွာ ဆရာႀကီးပဲေပါ့.....
(မသိမသာၾကြားလိုက္တာ......... ဟီးးး )

အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက........

state တက္တုန္းက မရွိခဲ့ပါဘူး... က်မက တစ္မ်ိဳးဗ်...ကုိယ္နဲ႔ထုိင္တဲ့ေဘးနားကလူနဲ႔ေတာင္ စကားသိပ္မေျပာ၀ူးး
ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ပဲ.....ကုိယ့္စိတ္နဲ႔လဲ သိပ္ၿပီးအံ့မကိုက္လုိ႔ေနမွာပါ....

က်မ ဒုတိယ္ႏွစ္မွာ .. ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းၿပိဳင္တတ္တာေလ...
တစ္ဖက္က တကၠသိုလ္ တစ္ဖက္က အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာေက်ာင္းေပါ့......
အဲဒီ ဒီပလုိမာေက်ာင္းမွာေတာ့ .. မွတ္မွတ္ရရပဲ က်မနဲ႔ခင္မိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက အကုန္တကယ္ခင္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္.. က်မကိုလဲသိပ္ခ်စ္ၾကတယ္..
ေျပာရရင္ ေက်ာင္းလဲေျပးၾကေသးတယ္..... ဟိ...ဟိ..( မားမားမသိေသးပါ ) ..... ရွဳးတုိးတုိးးးးး

ခုေတာ့....သူတို႔နဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီ..... အေၾကာင္းက သူတုိ႔ဖုန္းနံပါတ္ေတြရယ္ လိပ္စာေတြရယ္ မွတ္ထားတဲ့စာအုပ္ေလး က်ေပ်ာက္သြားတယ္.... :(

လက္ရွိအလုပ္၀င္စမွာပဲ.....

ယခုလက္ရွိသိပ္ခင္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စသိခဲ့တာေပါ့.... သူက “ ပပ ” တဲ့

သူနဲ႔သိပ္မခင္ေသးခင္က ...... သူ႕အရင္သိပ္ခင္ခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္...ဒါေပမယ့္ဗ်ာာာာာာာာာ
ေနာက္ပုိင္းမွ သူတို႔စိတ္ထားေလးေတြကို သိခဲ့ရတယ္.......အဲဒါက.....

က်မ ကိုရံုးက လူႀကီးမင္းေတြက ေနရာေပးလာေတာ့ သူတို႔ကၽမအေပၚဆက္ဆံေရးေတြက်ဲလာတယ္ေလ....ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔နဲ႔ က်မ တေျဖးေျဖးေ၀းကြာ ခဲ့ရတယ္.......

က်မ ရံုးကအႀကီးဆံုးလူႀကီးမင္းရဲ႕ရံဳးခန္းမွာ လုပ္ရေတာ့မွ “ ပပ ” နဲ႔ ပိုၿပီးရင္းႏွီးသြားတာေလ.... အခက္အခဲမ်ိဳးစံု တူတူရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းၾကရာကေန အခင္ဆံုးအခ်စ္ဆံုးေတြ မသိမသာျဖစ္သြားၾကေတာ့တာပဲ.....

လာပါၿပီ..........က်မရဲ႕ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ....

ေျပာရရင္ေတာ့....ၾကြားရာေရာက္အံုးမယ္.....ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မားမား စိတ္မခ်တာက ပုိဆိုးတယ္....

state တတ္တုန္းကဆို ေက်ာင္းျပန္ဆို ဆြဲျခင္းထဲမွာ စာေတြ ပါ , ပါလာလို႔ မားမား ကေတြ႕ေတာ့ဆူပါေလေရာ......
ပါလာတာ က်မ မွမသိပဲေလ သိရင္ လႊင့္ပစ္ခဲ့တာေပါ့ဗ်...
စားပြဲခံုေပၚႏွင္းဆီပန္းေရာက္လုိ႔ေရာက္ / ႏွင္းဆီပန္းကုိ အိမ္တံခါးထိေအာင္ လာ ထား,ထားတာ...မားမား သိေတာ့ စစ္လားေဆးလားနဲ႔ေပါ့..

ေက်ာင္းမွာကတည္းက ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကို ၾကားသိျမင္ဖူးၿပီးသားပဲေလ.... က်မေတာ့ မခံစားဖူးခဲ့ဘူး.....
အခ်စ္ေၾကာင့္ ငယ္ငယ္နဲ႔ဘ၀စေတးလိုက္တာေတြ..ေက်ာင္းထြက္လုိက္ရတာေတြ စသည္ျဖင့္ေပါ့.....ၾကားသိရေတာ့ က်မ ေယာက်္ားေလးဆိုရင္ ခပ္ကင္းကင္းပဲေနခဲ့တယ္........ မားမား ဆံုးမထားတာေတြလဲ ပါတာေပါ့ေနာ္...

အဲ....တကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္မွာ...


အတနး္တူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ေယာက်္ားေလးက က်မ ကို အသည္းအသန္ပဲ....
အိမ္ထိေအာင္လာတာဗ်...က်မ သူငယ္ခ်င္းပါဆိုၿပီး မားမားနဲ႔ကိုထိပ္တုိက္ေတြ႕ေတာ့တာ...
က်မ အခက္ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့... မားမားလဲ မသကၤာေတာ့ဘူး..
က်မ ကိုေမးတယ္ ႀကိဳက္ေနၾကတာလားတဲ့....က်မ “ ဘူး ” တလံုးနဲ႔ခံျငင္းတယ္..... မယံုရင္ က်မ သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚေမးၾကည့္ ဘာညာေပါ့....
ေနာက္ေတာ့ အဲတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတယ္...... က်မ သိလုိက္ရတာက သူ ထြက္သြားတာ က်မ သူ႕ကုိအျပတ္ျငင္းလိုက္လို႔တဲ့ေလ....

ေအာ္.......က်မေၾကာင့္ဆိုၿပီး ....... စိတ္ေတာ့ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ...ဒါေပမယ့္..က်မ မွမခ်စ္တာပဲေလ..

တတိယႏွစ္မွာ........

က်မစိတ္ထဲ မသိမသာနဲ႔ အိုပါး ၀င္ေရာက္လာတယ္.....
အိုပါး လို႔ေခၚျဖစ္တာ သူ႕ညီမလိုလိုက္ေခၚတာပါ......
သူက က်မ အစ္ကုိ၀မ္းကြဲရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေပါ့... မားမားတုိ႔နဲ႔လဲ သူ႔မိသားစုနဲ႔ကလဲသိၾကတယ္....
အစ္ကိုေတြကလဲ သူနဲ႔၀ုိင္းစ...သူ႕ညီမကလဲ က်မ ဆိုသိပ္ခ်စ္ ေယာင္းမေလး ေယာင္းမေလးနဲ႔.......
က်မ စိတ္က သူနဲ႔က်ေတာ့ နဲနဲယိုင္သြားခဲ့မိတယ္..... သူက မာနႀကီးတဖြဲသားနဲ႔ပါ....
က်မ အခ်စ္ဆိုတာကုိ မသိေသးပါဘူး.....ဒါပင္မယ့္ ခံစားၾကည့္ခ်င္မိတယ္....
က်မ ကဗ်ာေတြကိုစိတ္၀င္စားတယ္ေလ......ငယ္ငယ္ကဆို သူမ်ားကဗ်ာေတြကိုဖတ္ၿပီး follow လုိက္ေရးတာာ.......
က်မ ခံစားခ်က္အစစ္နဲ႔ကဗ်ာေတြေရးခ်င္မိတယ္......
ဒါနဲ႔ပဲ က်မကဗ်ာေတြထဲမွာ သူ႕ကုိမင္းသားတင္ခဲ့မိတယ္...

က်မ gtalk ကုိစသံုးတတ္တာ ........ လက္ရွိအလုပ္စအ၀င္မွာေပါ့.....
သင္ေပးတဲ့သူေတြက ေယာက်္ားေလးေတြကရည္းစားစကားလုိက္ေျပာတတ္တယ္နဲ႔ ဘာညာနဲ႔ အဲေလာကအေၾကာင္းေရွာင္သင့္တာေတြကစလုိ႔ သင္ေပးၾကတယ္ေလ...... က်မလဲ gtalk ထဲခင္မိတဲ့ေယာက်္ားေလးအမ်ားစုကုိ ခ်စ္သူရည္းစားရွိတယ္ပဲေျပာခဲ့တာမ်ားတယ္...
က်မ သူ႔ကိုျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ကူယဥ္ခ်စ္ၾကည့္ၿပီး ေယာက်္ားေလးေတြေမးလာရင္ သိပ္ခ်စ္တာေတြေရာ မခ်စ္တာေတြေရာ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေျပာမိတတ္ခဲ့တယ္......... ( ေျပာရရင္ေတာ့ က်မ ၀တၳဳတိုေလးေတြေရးျဖစ္ဖုိ႔ ကုန္ၾကမ္းပဲေပါ့ေလ... )

ဒီလိုနဲ႔ ning ဆုိဒ္ေတြနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္မိၿပီး အဲဒီေတြမွာ member ေတြ၀င္ comment ေတြေပး.....
တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ကူးမိတာေတြကို အားက်မခံ စိတ္ကူးနဲ႔ရူးၿပီးေရးမိတတ္ခဲ့တယ္.....
အမွန္ေျပာရရင္..စိတ္ကူးနဲ႔ခ်စ္ၿပီး...ညာေနမိတာပဲေျပာရမလားပဲ...... ေျပာတတ္ေတာ့ပါ၀ူးးးးးးးးးး
ဒါမွမဟုတ္....မသိမသာနဲ႔ပဲ အိုပါး ကိုစိတ္၀င္စားမိတာလားပဲ.....
သူကလဲ လူကို ဂရုစိုက္ခ်င္သလိုလို / မလုိသလုိနဲ႔.... ၾကာေတာ့ က်မ အျမင္ကုိကတ္လာေတာ့တာပဲ.....

ဒီလုိနဲ႔ပဲ က်မခ်စ္သူ နဲ႔ အမွတ္မထင္ ning ဆုိဒ္ေလးတစ္ခုမွာ ခင္မိၿပီး gtalk မွာ မိတ္ဆက္ခင္မိခဲ့ၾကတယ္

ကို နဲ႔ က်မ ဇာတ္လမ္း.......

က်မေလ.... လံုး၀ထင္မထားခဲ့ဘူး... ကို နဲ႔ခ်စ္ရမယ္လို႔ေလ.....ခ်စ္သူေတြျဖစ္မယ္လုိ႔ေလ..ၿပီးေတာ့...
ပုိၿပီးမထင္မိတာက အြန္လုိင္းခ်စ္သူတဲ့........
အြန္လုိင္းမွာ ..ခ်စ္တာႀကိဳက္တာက တခဏပါ...လံုး၀မယံုရဘူး..စသည္ျဖင့္ ၾကားေနရတဲ့အထဲမွာ.....
က်မ ဘာလုိ႔ ကို႔ ကုိမွ မလြဲေရွာင္ပဲ ခ်စ္ခဲ့မိတာပါလိမ့္ေနာ္......

2009 ခုႏွစ္၊ (10) လပိုင္း 23 ရက္ေန႔ ေသာၾကာေန႔မွာေပါ့................

ကုိ နဲ႔ က်မ ခ်စ္သူေတြစျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္........

က်မေလ... သိပ္ခ်စ္မိလုိ႔ “ ကုိ ” လုိ႔ အျမတ္တႏိုးေခၚမိပါတယ္....တစ္ခါတစ္ေလ “ ကိုကုိ ” လို႔ေခၚမိတတ္တယ္..

ကို နဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း က်မရဲ႕ကဗ်ာေတြ ဟာ ပုိၿပီးအသက္၀င္လာတယ္...
ကို နဲ႔ဖိတ္ေခၚတဲ့ ning ဆုိဒ္ေလးတစ္ခုမွာပဲ ခံစားခ်က္ကဗ်ာေလးေတြ ကို႔ အတြက္ေရးမိခဲ့တယ္....

က်မစာအုပ္ေလးထဲမွာဆို ကို႔ အေၾကာင္းကဗ်ာေတြနဲ႔ျပည့္က်ပ္လုိ႔ေပါ့........

ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့မသိ .....က်မေလ မျမင္ရတဲ့ ကုိ႔ ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္....
မေတြ႕မျမင္ရပဲခ်စ္ရတာရယ္.. gtalk ေလာကအေၾကာင္းၾကားသိထားတာရယ္..ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သတိေပးစကားေတြရယ္ေၾကာင့္....
က်မရဲ႕ ကုိ႔ အေပၚခ်စ္ျခင္းေတြမွာ တခါတရံ သံသယေတြနဲ႔ေပါ့..... က်မ......စိတ္အရမ္းေမာခဲ့ရတယ္...

တခါတေလ ကို ning ဆုိဒ္မွာ ကို တင္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕ေတြေၾကာင့္ လူမသိသူမသိ က်မ ငိုေနမိခဲ့တယ္....
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကို႔ ဖုန္းေခၚသံကို ေမွ်ာ္တတ္လာတယ္...

က်မေလ ........ အခ်စ္ကိုတကယ္ပဲခံစားမိလာခဲ့တယ္.....

2010 ခုႏွစ္ ႏွစ္ကူးေန႔ညမွာ...... မွတ္မွတ္ရရ က်မ ေနျပည္ေတာ္ကုိ 1 လတာ၀န္နဲ႔ ခရီးစထြက္တယ္....ကားေပၚလဲေရာက္ေတာ့ ကားစအထြက္မွာ
က်မ မိဘေတြကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္တယ္ ( မိဘရင္ခြင္နဲ႔ခြဲရတာ ပထမဆံုးခရီးရွည္ေပါ့.....)
က်မ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတယ္....
က်မနဲ႔အတူတူ တာ၀န္က်တဲ့ ဌာနတူ ေကာင္မေလးကုိလဲ သူ႕မိဘေရာ ခ်စ္သူကပါ လုိက္ပုိ႔ၾကတယ္....

က်မေလ သတိထားမိတယ္..................

သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ေလးက....အဲေကာင္မေလး ကားေပၚလဲေရာက္ေရာ ဖုန္းဆက္တယ္.... ဘာေတြေျပာလဲမသိပင္မယ့္..က်မနားမွာထုိင္တဲ့
အဲေကာင္မေလးက တတြက္တြက္နဲ႔ေျပာလို႔ေပါ့....ေဟာ......ခဏေနဖုန္းဆက္ျပန္ၿပီ.....ကားမထြက္သျခင္း ခဏခဏေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔.........

က်မအေတြးထဲ၀င္လာတယ္.................

ေအာ္.......ဒီအခ်ိန္ ကို ဘာမ်ားလုပ္ေနမလဲေပါ့..... မသိမသာဖုန္းေလးကိုကိုင္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနမိျပန္တယ္....က်မကိုယ္တိုင္ ကုိ႔ ဆီဖုန္းဆက္ဖို႔
အင္အားမရွိဘူး..... ( က်မ အေတြးထဲအၿမဲ၀င္တယ္.... ကို သာတကယ္မခ်စ္ရင္ ဆိုၿပီးေလ..)
ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ gtalk မွာ ကို႔ ကိုေတြ႕လဲ စ မေခၚရဲခဲ့ဘူး၊ ဖုန္းလဲ ကိုယ့္ဘက္ကစၿပီး မဆက္ရဲခဲ့ဘူး.......

အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ က်မေလ ျပတင္းေပါက္ကုိမွီရင္း မ်က္လံုးမွိတ္ရင္း ငိုရင္းနဲ႔ရုတ္တရက္ ဖုန္းသံျမည္လုိ႔ၾကည့္လုိက္တာ.......
ဟင္................. “ ကို ” ........................

က်မ တကယ့္တကယ္ကုိေပ်ာ္သြားခဲ့မိတာ......က်မခရီးစဥ္အတြက္ အားေဆးလုိ႔ေတာင္ ထင္မိတယ္ေလ....

က်မရဲ႕အခန္းေဖာ္ေကာင္မေလးကို သူ႔ခ်စ္သူက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပံုပဲ....ေန႔စဥ္အြန္လုိင္းမွာလဲေတြ႕ေနရတဲ့အျပင္..ဖုန္းဆိုလဲ တရက္ကုိ
ႏွစ္ခါ သံုးခါေလာက္ဆက္တယ္ေလ....က်မ အားက်ေနမိခဲ့တယ္......ကုိ ငါ့ ကုိ တကယ္ခ်စ္ပါ့မလားလုိ႔ အားငယ္ေနမိျပန္တယ္....

ခ်စ္သူမ်ားေန႔......

က်မ ပံုလွလွေလးေတြနဲ႔ ning ဆိုဒ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာ ကုိ႔ ဆီပါ ပံုေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ပို႔ခဲ့တယ္....
က်မအထင္ ကို လဲ က်မဆီပုိ႔မယ္ေပါ့....
က်မ အဲေန႔ၿပီးေနာက္ေန႔မွာ၀မ္းနဲခဲ့ရတယ္...
ကို႔ ဆီက ဘာအမွတ္တရပံုေလးမွ ပို႔မထားတဲ့အျပင္ ကို ေရးထားတဲ့ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္မိလုိက္တယ္......

( က်မ တကယ္၀မ္းနည္းခဲ့မိတာ.......)

ဒီလုိနဲ႔ ကုိ နဲ႔က်မ အဆင္ေျပမလုိလို / မေျပလုိလိုနဲ႔ဆက္ၿပီး ခ်စ္မိၾကျပန္ေရာ........

ကို နဲ႔က်မဇာတ္လမ္းမွာေလ မသိမသာအဆင္မေျပမႈေလးေတြရွိခဲ့ၾကတယ္.. က်မအတြက္ အမွတ္ရစရာေတြလဲရွိေနခဲ့တယ္....
က်မရဲ႕ မာနေတြလဲ ကို႔ ေျခဖ၀ါးေတာ္ေအာက္မွာ အရံႈးေပးၿပီး က်မေလ........ ကုိ႔ ကို သိပ္ၿပီးေတာ့ကုိခ်စ္ခဲ့တာပါ.....

ခုဆုိရင္ေလ.......

ကုိ နဲ႔က်မ ခ်စ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ဖုိ႔ ႏွစ္လ နီးပါးပဲရွိေတာ့တာပါ.....

ဒီအခ်ိန္မွာေလ..... ကုိ နဲ႔က်မ တေျဖးေျဖး ေ၀းေ၀းလာတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္.......

က်မ ရံုးေရာက္တုိင္းေလ.. ကြန္ပ်ဴတာစဖြင့္တာနဲ႔ .. ေမးလ္ကုိအရင္ဆံုးဖြင့္တယ္.... ကုိ႔ ရဲ႕ message ေလးကုိဖတ္ခ်င္လြန္းလုိ႔ေပါ့...

( ကို အရင္လို message မပုိ႔ေတာ့ပါ..... gtalk မွာလဲ စကားအေျပာက်ဲသြားပါတယ္.... )

ကို ဖြင့္ေပးတဲ့ အေကာင့္သစ္ေလးကို က်မေလ.... ကို ေပးတဲ့အမွတ္တရအျဖစ္.....ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္.....

တခါတခါမွာ ကို ငါ့ကုိ စကားေျပာခ်င္စိတ္ရွိရဲ႕လားလုိ႔ ေတြးေနမိတယ္...ဒါမွမဟုတ္
ငါမ်ား ကို႔ အတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္လုိျဖစ္ေနမလားလို႔ ....ေတြးေနမိတယ္....

လုိင္းမွာ ကုိ နဲ႔ေတြ႕ရင္ စိတ္ထဲရွိတဲ့တုိင္းတုိင္း ခၽြဲႏြဲ႕ေျပာဆိုခ်င္ေပမယ့္....... ခံစားခ်က္မရွိသလုိလုိနဲ႔ဟန္ေဆာင္ထိန္းသိမ္းေနရတဲ့ က်မ ...........

ဒါေၾကာင့္လဲ gtalk တက္ဖုိ႔ေတာင္ သိပ္မရဲေတာ့ဘူးလိုျဖစ္ေနမိတဲ့ က်မ ေလ......ခုဆို....

က်မ စာအုပ္ေလးထဲမွာ ပဲ ကို႔ ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း လြမ္းကဗ်ာေပါင္းမ်ားစြာခ်ေရးေနမိရင္းးးးး ညညေတြဆုိ မ်က္ရည္နဲ႔အေဖာ္ျပဳ.......
အရုပ္ေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ကုိ ကို႔ ရင္ခြင္ အျဖစ္နဲ႔ ေအာင့္ေမ့ေနမိခဲ့တာာာာာာ ........

က်မ မွာ ေမွ်ာ္လင့္ဖုိ႔ခြန္အားေတြလဲ က်ရံႈးေနသလိုလိုပါပဲ...........

က်မ ရင္ထဲမွာေလ... ကို မခ်စ္ေတာ့လဲ....မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ တုိးတိုးတိတ္တိတ္ေလးပဲ.... ကို႔ ကိုခ်စ္ေနမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္......


“ နာရီလက္တံေတြရဲ႕ ဦးတည္ရာကို
ေနာက္ေက်ာေပး ဆန္႔က်င္လုိက္တာ
ပုိေနၿမဲ ၊ က်ားေနၿမဲအျဖစ္မွာ
ေ၀းေနဆဲ ၊ လြမ္းေနဆဲ.........
ကုိ နဲ႔ က်မ ......ႏွစ္ေယာက္သားေလ
......... ပုိေနေ၀း ၊ ၾကာေနေ၀း........ ”

...........................................................................................................................................................................................................


(16.8.2010, 14:31 pm )

ကၽမ ေခါင္းေတြကိုက္လုိ႔ စာရုိက္တာခဏရပ္လုိက္တယ္......
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားလိုက္တာာ ...

( ဖုန္းေခၚသံ )

က်မလန္႔ေတာင္သြားတယ္.... ဖုန္းနံပါတ္ေလးကုိၾကည့္လုိက္တယ္.. +006017......... ဆိုေတာ့ က်မရင္ခုန္သြားတယ္

ကို...... ကို ပါလားးးး က်မ ကို နဲ႔စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာလိုက္ရတယ္......
ကို က က်မ ကိုခ်စ္စရာေလးတဲ့...... ဟိ..ဟိ :D

(က်မစိတ္ထဲကေန ေရရြတ္လိုက္တယ္ .... ကုိကို က လဲခ်စ္စရာႀကီးပါလုိ႔.... )

အေရးထဲ ဧည့္သည္ကလာေသးတယ္...... :(
ဖုန္းသံရပ္သြားတယ္.....ဟင္..... ကုိ႔ ဖုန္းကုန္သြားပီေတာ့..... :(
ကုိ႔ အသံ ကို႔ ရယ္သံကအစၾကားလုိက္မိလုိ႔..... က်မ အရမ္းအရမ္းေပ်ာ္သြားမိတယ္......

ဟင္... က်မ ရဲ႕မွတ္စုကုိ ကုိ ဖတ္တယ္ဆိုပါလားးးးးးး .....

က်မေလ ရုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းလဲသိ၀ူးးးးးး ရွက္ေတာ့ရွက္သြားမိတယ္.....

ကုိ ရလဲေလ........... ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကုိေတြ႕တတ္တယ္ေနာ္..... အကုန္သိေတာ့တာပဲ.....

ကုိ ရယ္...... သိပ္ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တာေပ့ါဗ်ာာာာ
က်မ ရင္ထဲမွာေလ ..... ကို တစ္ေယာက္ကိုပဲ သိပ္ခ်စ္မိခဲ့တာပါ.........

က်မရဲ႕ေန႔စဥ္ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ကုိကုိ က ကၽမရဲ႕ အရွင္သခင္ ပါ....

က်မေလ အိမ္မွာဆုိ မားမားကိုသိပ္ခၽြဲတတ္တာာ....

ခု က်မေလ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ က်မ ကိုကုိ ကုိ ခၽြဲႏြဲ႕ ခ်င္မိေတာ့တယ္...
.............................................................................................................................................................................................................